عید باستانی

یکی از اصلی ترین و مهمترین جشنهای ایرانیان که از ایران باستان تا زمان حال برگزار شده است عید باستانی است. زمانی که زمستان به پایان و بهار از را میرسد، برپایی این جشن میتواند نوید بخش آغاز سال جدید باشد.

عید باستانی نوروز را تمام مردم ایران از هر قومیت ، روستا، شهر و با هر طبقه اجتماعی برگزار میکنند. ایرانیان نوروز را در آغاز گردش طبیعت و شروع سال جدید جشن میگیرند و اعتقاد دارند که با شروع سال جدید باید کهنگی را دور ریخته و به سالی که گذشت واگذار کرد.

در واقع کلمه جشن از ریشه کلمه "یَز" به معنی پرستش و نیایش است و جشن نوروز به معنی سپاس از آغاز سال نو میباشد.

 

عید باستانی

 

ایرانیان از گذشته هر آغازی را جشن میگرفتند و نوروز بزرگترین جشن به خاطر بزرگترین آغاز بوده و هست. جمشید شاه اولین پادشاه ایرانی است که مراسم با شکوه عید باستانی نوروز را جشن گرفت. این پادشاه در زمان سلطنت خود بخشهای زیادی از ایران را آباد کرد و مردم ایران در آن زمان در آسایش خاطر زندگی میکردند. بعد از جمشید شاه هر ساله بر اهمیت برپایی عید نوروز افزوده شد و در زمان هخامنشیان و ساسانیان به اوج خود رسید و به عنوان یک سنت با شکوه و فراگیر در میان تمام مردم ایران برگزار میشد.

عید باستانی 13 روز دارد و در گذشته 12 روز ابتدایی سال را نمادی از 12 هزار سال زندگی و جنگ با اهریمن خشکسالی میدانند و روز سیزدهم را نمادی از زندگی انسان و بارش باران بهاری میدانستند. امروزه مردم ایران روز 13 اسفند را به نام "روز طبیعت" میشناسند و در این روز به دامن طبیعت پناه میبرند.